A-nest

Ciska en Harley

Eind maart werd Ciska loops en begin april was het eindelijk zover. De loopsheid van Ciska was genoeg gevorderd dat ze gedekt kon worden. Harley kon niet wachten om eindelijk zijn verloofde te ontmoeten.

Ciska en Harley konden gelukkig in de tuin in Duitsland hun energie kwijt en ze vonden elkaar erg leuk. Dat resulteerde in een geslaagde dekking, met als toetje een echte bruidstaart. Die ging erin als koek en daarna was het tijd voor de bruidsfoto.

Ciska en Harley

Tweede date

Met Heike Duisenberg, de eigenaar van Harley, spraken we af dat we begin van de week nog een keer langs zouden komen om nog een keer te oefenen met het koppelen. Voor Ciska leuk voor een volgende keer, voor Ineke leerzaam om te kijken. Maandagochtend kregen we al vroeg een berichtje: ‘Hoe laat kunnen jullie komen?’ Het water van de rivier Werra was dusdanig gestegen dat het al snel de tuin in zou lopen. Daarom zijn we zo snel mogelijk met Ciska richting Harley gegaan. De meegenomen enkellaarsjes waren te laag, gelukkig had Heike hogere laarzen. In het hoger gelegen gedeelte van de tuin was het nog droog en Ciska snapte precies wat de bedoeling was, dus binnen 10 minuten hadden Ciska en Harley elkaar weer gevonden en stonden ze keurig gekoppeld.

Toen ze weer los waren ging Ciska weer vrolijk blaffend op weg naar het huis. Dit keer was er geen bruidstaart, maar kregen beide honden een lekker runderoor. Harley had genoeg aan een half oor, dus pikte Ciska de rest van zijn oor ook in. Ze vonden elkaar echt leuk en we hopen dat Harley deze zomer bij ons komt om zijn kroost te bewonderen. Het water van de rivier stond op de terugweg richting de auto inmiddels zo hoog dat Ciska naar de auto gedragen is.

Dekking geslaagd

Als alles goed gaat verwacht Ciska begin juni haar eerste nestje.

De dracht

Een goed begin…

De geslaagde dekking was pas het begin. Toen we goed en wel weer thuis waren kreeg Ciska een heftige darminfectie. Omdat ze net gedekt was, werd ze behandeld alsof ze drachtig was.
Ze mocht, ondanks de verbouwing van hun eigen praktijk, een dagje logeren bij de tijdelijke Watermolenkliniek. Ze kreeg wat er aan medicatie gegeven mocht worden en een infuus om uitdrogen te voorkomen. Anoek en Sanne hebben haar goed verzorgd en aan het einde van de dag mocht ze weer mee naar huis, wel nog voor de zekerheid met een infuusnaaldje in. Toen alles goed bleef gaan mocht het naaldje op vrijdag ook verwijderd worden en werd het wachten extra spannend.

Op 1 mei gingen we weer naar Anoek, deze keer om te kijken of de dekking ook het gehoopte succes opgeleverd had. De echo gaf aan dat de uiterlijke tekenen niet van een schijnzwangerschap waren. Tenminste vier en misschien zelfs meer pups werden er geteld. Wat zijn we daar blij mee.

Een extra ‘pretecho’ op zaterdag geeft ons in een beeld 5 pups te zien. Of alle pups zich hebben laten zien weten we niet zeker en dubbel tellen, daar heb je ook niets aan. We houden het voorlopig op minstens vijf en misschien wel 6 pups. We wachten gewoon tot de bevalling voorbij is op het exacte aantal. Dan weten we ook het geslacht van de pups. We gaan gewoon een namenlijstje maken.

Inmiddels zitten we in de laatste weken. Je kunt nu goed zien dat ze een buikje krijgt.

De bevalling

Op 3 juni 2003 is het zover, maar omdat, ondanks dat het zover is, er nog steeds geen pup geboren is, vragen we de dierenarts te komen, Frauke heeft nu nog dienst. Die komt en geeft Ciska een keer oxytocine om te kijken of dat de bevalling wel op gang brengt, maar is dat niet zo, dan moeten we naar de praktijk voor een keizersnede.
Helaas, het spuitje helpt niet dus we gaan met Ciska naar de net heropende praktijkruimte. Het ruikt er lekker naar verf.
Frauke helpt de pup die vastzat eruit, en deze pup overlijdt meteen daarna.
Dan wordt Ciska klaargemaakt voor de operatie om de rest van de pups geboren te laten worden. Wachten op een natuurlijke geboorte is geen optie nu ze al zo lang bezig is.
De assistente is er voor de dierenarts en voor Ciska, de pups moeten we zelf drogen, uitzuigen en in de couveuse leggen. Mijn zus Elsbeth is erbij. Die heeft al heel wat honden geboren zien worden, en kinderen nog meer trouwens. En wij zijn er klaar voor. Onderweg van de operatietafel naar onze tafel heeft de assistente de pups al even bekeken en droog gewreven. Wij gaan daarmee verder en leggen ze als ze goede tekenen van leven vertonen in de couveuse. Inmiddels is Anoek, de dierenarts van dienst voor deze zaterdag gearriveerd. Die onderzoekt de pups nog eens goed. Ze is ze er nu tochen eerst moet de operatie van Ciska afgerond zijn, daarna kan de dienst pas overgedragen worden. Bovendien, pas geboren pups krijg je ook niet alle dagen te zien.
Er zijn in totaal vijf pups geboren, vier reutjes en een teefje.
Als Ciska weer wakker is, gaan we met haar en de pups naar huis. De pups begonnen meteen te drinken en Ciska likte ze keurig schoon.
Helaas ging het eenmaal thuis niet goed met een van de drie reutjes en weer bij de praktijk aangekomen, geeft de dierenarts aan dat hij geen effectieve hartslag meer heeft en helpt ze hem in te slapen.

Van de couveuse naar de werpkist

Aan dit gedeelte wordt nog gewerkt